ΤΑ ΚΑΒΟΥΡΑΚΙΑ | Ta Kavourakia

Τα καβουράκια

Στου γιαλού τα βοτσαλάκια κάθονται δυο καβουράκια

έρμα, παραπονεμένα, κι όλο κλαίνε τα καημένα

Κι η μαμά τους, η κυρία καβουρίνα

πάει τσάρκα με το σπάρο στη Ραφήνα

Κι όλο κλαίνε τα καβουράκια

στου γιαλού, στου γιαλού τα βοτσαλάκια

Πάει ο κάβουρας το βράδυ,

βρίσκει το τσαρδί ρημάδι

Ψάχνει για τη φαμελιά του και τραβάει τα μαλλιά του

Βάζει πλώρη κούτσα-κούτσα στη Ραφήνα

να πετύχει την κυρία καβουρίνα

Κι όλο κλαίνε τα καβουράκια

στου γιαλού, στου γιαλού τα βοτσαλάκια

Το ξημέρωμα ροδίζει και ο κάβουρας γυρίζει

δίχως τη συμβία πάλι, κούτσα-κούτσα στ’ ακρογιάλι

Με το σπάρο τον ξενύχτη στη Ραφήνα

παίζει τώρα στα ρηχά η καβουρίνα

Κι όλο κλαίνε τα καβουράκια

στου γιαλού, στου γιαλού τα βοτσαλάκια

Τσιτσάνης Βασίλης

Die Krebschen

An den Kieselsteinen des Ufers, sitzen zwei Krebschen

bestürzt, bekümmert, und die ganze Zeit weinen die armen

Und ihre Mutter, die Frau Krebsin

geht spazieren mit dem Sparo* in Rafina

Und die ganze Zeit weinen die Krebschen

an den Kieselsteinen des Ufers, des Ufers

Es kommt der Krebs am Abend,

und findet die Hütte als Wrack auf

er sucht nach seiner Familie, und zieht sich an den Haaren

und er stellt den Bug, in Richtung Rafina

damit er die Frau Krebsin erwischt

Und die ganze Zeit weinen die Krebschen

an den Kieselsteinen des Ufers, des Ufers

Als sich der Tagesanbruch rosig färbt,

kommt der Krebs zurück

wieder ohne den Ehepartner, Richtung Küste

Mit ihrem Sparo* macht sie die Nacht in Rafina durch

sie spielt jetzt im seichten, die Krebsin

Und die ganze Zeit weinen die Krebschen

an den Kieselsteinen des Ufers, des Ufers

*Fischart