ΜΑΝΑ ΜΟΥ ΕΛΛΑΣ | Mana mou Ellas

Μάνα μου Ελλάς

Δεν έχω σπίτι πίσω για να ρθω

ούτε κρεβάτι για να κοιμηθώ

Δεν έχω δρόμο ούτε γειτονιά

να περπατήσω μια Πρωτομαγιά

Τα ψεύτικα τα λόγια, τα μεγάλα

μου τα ’πες με το πρώτο σου το γάλα

Μα τώρα που ξυπνήσανε τα φίδια

εσύ φοράς τ’ αρχαία σου στολίδια

και δεν δακρύζεις ποτέ σου, μάνα μου Ελλάς

που τα παιδιά σου σκλάβους ξεπουλάς

Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα

μου τα ’πες με το πρώτο σου το γάλα

Μα τότε που στη μοίρα μου μιλούσα

είχες ντυθεί τ’ αρχαία σου τα λούσα

και στο παζάρι με πήρες, γύφτισσα, μαϊμού

Ελλάδα, Ελλάδα, μάνα του καημού

Τα ψεύτικα τα λόγια, τα μεγάλα

μου τα ’πες με το πρώτο σου το γάλα

Μα τώρα που η φωτιά φουντώνει πάλι

εσύ κοιτάς τ’ αρχαία σου τα κάλλη

και στις αρένες του κόσμου, μάνα μου Ελλάς

το ίδιο ψέμα πάντα κουβαλάς

Δημητράτος Νίκος

Μουσική/Στίχοι: Ξαρχάκος Σταύρος/Γκάτσος Νίκος

Mana mou Ellas

Den echo spiti gia na rtho

oute krevati gia na kimitho

Den echo dromo oute gitonia

na perpatiso mia Protomagia

Ta pseftika ta logia, ta megala

mou ta' pes me to proto sou to gala

Ma tora pou ksipnisane ta fidia

esi foras t' archea sou stolidia

ke den dakrizis pote sou, mana mou Ellas

pou ta pedia sou sklavous ksepoulas 

Ta pseftika ta logia, ta megala

mou ta' pes me to proto sou to gala

Ma tote pou sti mira mou milousa

iches ntithi t' archea sou ta lousa

ke sto pazari me pires, giftisa, maimou

Ellada, Ellada, mana tou kaimou

Ta pseftika ta logia, ta megala

mou ta' pes me to proto sou to gala

Ma tora pou i fotia fountoni pali

esi kitas t' archea sou ta kali

ke stis arenes tou kosmou, mana mou Ellas

to idio psema panta kouvalas

Griechenland, meine Mutter

Ich habe kein zu Hause, in das ich zurückkehren kann,

weder ein Bett um zu schlafen

Ich habe weder einen Weg noch eine Nachbarschaft

um an einem 1. Mai spazieren zu gehen

Die falschen Worte, die großen

hast du mir schon mit deiner ersten Milch erzählt

Aber jetzt, wo die Schlangen erwacht sind,

trägst du deinen antiken Schmuck,

und du weinst nie, Griechenland, meine Mutter

wo du doch deine Kinder als Sklaven verkaufst

Die falschen Worte, die großen

hast du mir schon mit deiner ersten Milch erzählt

Aber damals, als ich mit meinem Schicksal sprach,

trugst du deine antike Pracht

und du, Zigeunerin, Affe brachtest mich zum Bazar

Griechenland, Griechenland, Mutter des Leids

Die falschen Worte, die großen

hast du mir schon mit deiner ersten Milch erzählt

Aber jetzt, wo sich das Feuer neu entfacht

schaust du auf deine antiken Schönheiten,

und in den Arenen der Welt, Griechenland, meine Mutter,

schleppst du stets die selbe Lüge mit dir